ابتذال و وادادگی در سینمای ایران به چه قیمت

"عماریون"- نگارش و تنظیم رضا عابدی گناباد- پژوهشگر و فعال رسانه ای/  

 

در تعریفی جامع سینما شاخه‌ای از هنر است که در آن یک داستان به وسیله دنباله‌ای از تصاویر متحرک که بر روی نوار سلولوئید ثبت می شوند، نمایش داده می‌شود. یک نمایش‌ سینمایی که فیلم سینمایی نامیده می‌شود، از عناصر تصویر (به صورت مجموعه‌ای از عکس های متحرک) و صدا (گفتگو، موسیقی و...) تشکیل شده‌است.  

 

سینما جدیدترین شاخه هنر، معروف به هنر هفتم است که امروزه یکی از عمومی‌ترین و محبوب‌ترین تولیدات سرگرمی و هنری را ارایه می‌کند. نقش انکار ناپذیر این ابزار فرهنگی در ترویج الگوها و سبک زندگی خاص خواسته یا ناخواسته به عنوان ابزاری نوین مد نظر بسیاری از کشورهای پیشرفته قرار داشته است. شاید به علت همین اهمیت است که ژان لوک گدار سینما را سلاحی می داند که در هر ثانیه ۲۴ گلوله شلیک می‌کند.  

در این راستا تا کنون بسیاری از کشورها از ابزار هنر و سینما به منظر ترویج ارزش ها و هنجارهای خود در سطح جهان بهره برده ا ند. به طور مثال فرانسه بویژه از زمان قدرت گرفتن شارل دوگل به این سوی از سینما و هنرمندان خود برای ترویج الگوهای رفتاری فرانسوی در برابر الگو و سبک زندگی کشورهای انگلیسی زبان رقیب خود استفاده کرده است.  

 

در سوی دیگر جهان، کشور چین با آغاز رشد اقتصادی خود توجه به هنر سینما و استفاده از مزایایی آن را به منظور حفظ و تحکیم ارزش های سنتی خود مورد توجه قرار داد. ساخت فیلم های بروس لی گرچه که با همکاری سینمای آمریکا انجام شد اما اعتقاد قلبی لی به فرهنگ و اعتقادات ملی کشورش و تلاش در جهت جهانی کردن آن در فیلم های ملی گرایانه و رزمی او، بارها مورد ستایش ملی گرایان چینی قرار گرفته است.  

تحقیقات صورت گرفته از سوی مراکز پژوهشی غربی در ابتدای دهه 80 میلادی گواهی است بر موفقیت نسبی چین در ترویج ارزش ها و فرهنگ بومی خود در جهان آن هم تنها با خواست و اراده یک بازیگر. بر اساس نتایج این پژوهش ها در بعد داخلی بازگشت دوباره به سنت ها و ایجاد حس غرور ملی از کارکردهای مثبت سینمایی آثار لی برای این کشور بوده است که هنوز هم با گذشت چهار دهه قیر قابل انکار است. اما در بین کشورهای جهان موفق ترین نمونه در به کارگیری ابزار هنر سینما بدون شک آمریکا است.  

 

این کشور با بهره جستن از امکانات رسانه ای هالیوود به دنبال ترویج فرهنگ خاص خود است. این فرهنگ از سوی جامعه شناسان، آمریکایی سازی جوامع نامگذاری شده است. در این راهبرد یک سان سازی جوامع بشری به نفع سبک زندگی و ارزش های لیبرال محور آمریکایی مد نظر است. بنا بر اسناد موجود خاورمیانه و شمال آفریقا به علت آنکه تنها مناطقی هستند که هنوز توسط فرهنگ آمریکایی به طور کامل فتح نشده اند در کانون توجه این راهبرد قرار دارند. 

نقش این بخش از قدرت نرم آمریکا تا بدان جایی است که اکثر استراتژیست های بزرگ دنیا چون فرانسیس فوکویاما این بخش از قدرت آمریکا را نقطه برتری این کشور به نسبت رقبای این کشور می دانند. همکاری و همراهی بسیاری از بازیگران مشهور سینمای هالیوود با دستگاه دیپلماسی عمومی آمریکا به منظور ترویج الگوهای آمریکایی و افزایش اعتبار جهانی آن تا بدان جایی است که حتی هنرمندان منتقد سیاست های واشنگتن نیز با درک منافع ملی کشورشان به همراهی با این پروژه می پردازند. در این میان نقش هنرمندان زنی چون آنجلینا جولی بارها مورد تحسین اتاق فکرهای معروف این کشور چون بنیاد رند قرار گرفته است.  

 

اما در این بین حکایت بسیاری از هنرمندان و سینما گران ما حکایت دیگری است. حکایتی که وادادگی به نفع الگویی آمریکایی و عدم درک منافع ملی حرف اول و آخر این مثنوی هفتاد متن است. اثرپذیری در رفتار، کردار و پوشش آن هم از بدترین نوع آن به نام تجدد و ارزش های جهانی تنها چیزی است که از سینمای هالیوود برای این هنرمندان و جوانانی که آنان را به عنوان الگو بر می گزینند به ارمغان آورده شده است.  

 

در منظر این به اصطلاح هنرمندان که این روزها بیش از 80 درصد سینما و امکانات رسانه ای و مادی اش را با مافیای خود به تسخیر در آورده اند تنها پوشش، سبک زندگی و رفاه، آنجلینا جولی، مگان فاکس، جنیفر لوپز، ساندرا بلاک، نیکل کیدمن، ریچارد برانسون، جانی دپ، ادی مورفی، ریس ویتراسپون، جودی فاستر، ناتالی پورتمن، کیت وینسلت، ملیسا لئو، هالی بری، اسکارلت جوهانسون، جاستین تیمبرلیک، کوین اسپیسی، شارون استون و کیت بلانشت آن هم نوع به شدت مبتذلش مهم است نه ویژگی های هنری و فنی این افراد.  

 

در منظر این قشر تقلید کورکورانه از مدل های وارداتی و عدم اعتقاد به قابلیّت ارائه فرهنگ ملی در عرصه بین المللی به نام آنچه که همراهی با جهان مدرن و ارزش هایش خوانده می شود توجیه می شود. لذا این افراد تازه به دوران رسیده با بازی کردن در همان سناریوی همسان سازی فرهنگ جهانی به عنوان تکه ای از پازل قدرت نرم امریکا عمل می کنند. نکته ای که بنیاد رند در گزارش سال 2010 خود بدان اشاراتی داشت.  

 

اصرار به دوری از فرهنگ ملی و بومی و ساخت آثاری که این فرهنگ را سیاه و تار نشان می دهد تنها رویه ای که از اکثر آنان تاکنون دیده شده است. توجه جشواره های غربی و اعطای جوایز متعدد به این افراد خود گواهی بر عمق حقارت و غرب گرایی برخی هنرمندان ما. اما سوال اینجاست چرا تمام فیلم های که در جشنوارهای غربی جایزه گرفتند، فیلم های هستنند که چهره کشور را تیره و تار نشان می دهند؟!  

به طور مثال جایزه بهترین فیلم خارجی در جشنواره گلدن گلوب سال 2012، برنده جایزه ویژه هیئت داوران تندیس مروارید سیاه در پنجمین دوره فیلم ابوظبی، انتخاب به عنوان بهترین فیلم ساز خاورمیانه از طرف مجله آمریکایی ورایتای، برنده بهترین فیلم از جشنواره فیلم سیدنی برای فیلم «جدایی نادر از سیمین»، برنده جایزه بهترین فیلمنامه در چهارمین دوره جوایز «اسکرین آسیا پاسیفیک» برای فیلمنامه «جدایی نادر از سیمین»، برنده خرس نقره‌ای بهترین کارگردانی در پنجاه و نهمین جشنواره فیلم «برلین» و برنده جایزه بهترین فیلم داستانی در هشتمین دوره جشنواره فیلم ترابیکا در سال 2009 به خاطر فیلم «درباره الی»، مجموعه جوایز جهانی است که «اصغر فرهادی» برای فیلم هایش کسب کرده است. 

اما وقتی به کارنامه فرهادی رجوع می کنی همه آنچه که می بینی سیاه نمایی اوضاع جامعه ایران و پیگیری خواسته های طبقه متوسط شهری جدید است. در این آثار کم ترین اثری از توجه به خواسته روستاییان و توده های شهرهای کوچک و جنوب شهری نیست.  

 

در نگرش امثال فرهادی ها، میلانی ها، مخملباف ها و دیگر دوستان همفکران این مکتب که شوربختانه به گونه ای مافیایی بیش از 80 درصد بودجه و امکانات سینمای کشور را در اختیار دارند؛ توده های متوسط به پایین جامعه انسان های بی سواد و مذهبی هستند و علت تمام مشکلات جامعه از آنان و خرافات آنان است. پس لاجرم اینها باید به نفع خواسته های قشر شبه روشنفکر شهری له شوند. در نظر فرهادی، مخملباف و میلانی تنها راه پیشرفت همان راهی است که غرب زدگان نسل اولی چون آخوند زاده ها و تقی زاده ها سالها پیش به ما نشان داده اند است.  

گرچه که شاید همراهی با مدل غربی و سبک امریکایی را به این شکل خودشان انکار کنند اما این قشر از سینما گران ما در عمل خواسته یا ناخواسته در مسیر نابودی فرهنگ 7 هزار ساله این سامان به نفع فرهنگی حداکثر 400 ساله گام بر می دارند. در این فرهنگ بی خیالی، سکولاریسم، تساهل، تجملل، مصرف گرایی افراطی، غربی سازی فرهنگ بومی به نام آنچه که پایان بخشیدن به ظلم به ارزش های جهان متمدن خوانده می شود، پذیرش ظالم در عرصه جهانی به عنوان یک واقعیت، فمنیسم، عقل گرایی افراطی، انسان محوری و اصالت لذت در صدر قرار دارند. 

 

 در تعداد زیادی از تولیدات سینمای ایران در سالهای اخیر، نمایش ظلم و خشونت مردان نسبت به زنان و همچنین القای این مطلب که ظلم و خشونت مردان نسبت به زنان از خانواده ایران ریشه در فرهنگ و مذهب دارد بارها با تمجید جشواره های غربی مواجه شده است. اعجاب آور آنکه فیلم های سینما گران افغان که به علت ماهیت مردسالارانه جامعه این کشور بارها بدان پرداخته اند به این اندازه مورد توجه این جشنواره ها نبوده است. 

 
در یکی از فیلم های تولید شده در سالهای اخیر مردی که دارای تیپ مذهبی است(یقه بسته، محاسن زیاد، عضو یکی از نهادهای انقلابی و تکیه کلامش شراعاً است) بر همسر خود محدودیت ایجاد می کند و بعد برای زن خود پاپوش درست می کند. در این فیلم مرد متدین دارای رفتاری غیر منطقی، خشن، بیمار روانی نشان داده می شود.  

 

در ادامه این گونه فیلم ها زنان تشویق در مقابله با مردان می شوند و تبعاً عقاید فمنیستی نیز ذکر می شود. رخنه این نگاه های غرب پسندانه امروز حتی در مواردی صدا و سیما را هم در بر گرفته است. گرچه مشکلات عرصه زنان و برخی ویژگی های بد فرهنگی کشور جای انکار ندارد اما توجه افراطی به بزرگنمایی آن برای گرفتن جوایز غربی و تحسین آنان درد این روزهای سینمای روشنفکری ماست.  

 

این قشر که در پاره ای موارد مصونیت هایی فراتر از رئیس جمهور را دارند هر گونه انتقادی را با پروپاگاند رسانه ای و مظلوم نمایی بی اثر می کنند. ماهیت مافیایی و باندی عرصه سینمای ما بسیاری از جوانان با استعداد را از ورود به این عرصه واداشته است. در این سینما اکثر فیلم های که به نام فیلم های مذهبی یا حتی دفاع مقدس ساخته می شود مقام شهدا و ایثارگران را چنان تخریب می کنند که حتی آنها و خانوادشان را متاسفانه «مفت خور» یا «جاه طلب و مدعی» ویا «عقده ای» عنوان می کنند. 

در یکی از فیلم ها ساخته شده، دختر دانشجو جوان فرزند شهید را مفت خور خطاب می کند، فرزند شهید در جواب می گوید که والله نه من و نه مادر از کودکی به بنیاد شهید نرفته ایم. نتیجه این است، کسانی که به بنیاد شهید می روند… در برخی از این فیلم ها نیز جوانانی را که برای دفاع از اسلام و کشور و ناموسش به جبهه رفته را افرادی بی منطق، جنگ طلب و… معرفی می کند. جوانانی که بدون هیچ چشم داشتی خود را قربانی میهن کردند. 

این روزها آنقدر فضا تنگ شده است که هر گونه اعتراضی به مافیای شبه روشنفکری غرب زده در سینما با جیق های بنفشی مواجه می گردد که رسانه های داخلی و بین المللی آتش تهیه آن را بر سرت خراب می کنند. در این بین میدان دادن رسانه ملی و نشریات کشور به این افراد و پژواک سبک غربی زندگی از سوی شان در سطح جامعه بسیاری را نگران کرده است.  

 

به طور مثال پرویز پرستویی با انتقاد از این رویه می گوید سینمای ایرانی به سمتی می‌رود که در شأن فرهنگ ایرانی و اسلامی نیست و در این وضعیت او ترجیح می‌دهد که کار نکند. این مهم در حالی است که بسیاری از جوانان نخبه علمی و حتی هنری کشور یک هزارم این شیفتگان غرب تریبون ندارند.
گرچه کوتاهی و کم کاری مسئولین فرهنگی کشور در میدان دادن چند باره به این افراد که بارها مردود شدنشان را به اثبات رسانده اند جای سوال و تاسف دارد اما این تمام واقعیت وادادگی و ابتذال فرهنگی برخی از هنرمندان ما نیست. 

به طور مثال لیلا حاتمی بازیگر نقش سیمین در فیلم غرب پسند جدایی نادر از سیمین، در مصاحبه ای با شبکه یورونیوز هنگامی که با سوال خبرنگار درباره پخش صحنه های سانسور نشده فیلم ها در جشنواره کشور مراکش مواجه می شود، در سخنانی تامل بر انگیز پاسخ می دهد:  

 

«یک جامعه ای که دینش اسلام است و آن قدر انعطاف دارد! که می تواند در سالن سینمایی اش فیلمی نشان داده شود که دارای صحنه های خصوصی تر است و غالباً در یک جامعه اسلامی آن را نمی بینیم، برای من خوشایند است!» البته این پایان صحبت های تاسف برانگیز این بازیگر نبود، وی در ادامه اظهارات تعجب برانگیز خود افزود: 

 

 «این موجب حسودی من نمی شود. وقتی این تحولات را می بینیم و چندگانگی فرهنگ ها و عقاید متفاوت را در یک بستر اسلامی مشاهده می کنیم، بسیار برایم لذت بخش است!  

گفتنی است وی در ماه ژوئن سال ۲۰۱۱ ضمن مصاحبه با شبکه فرانس دو با مجریان مرد این شبکه نیز دست داده بود.  

اما این ها تمام دردهای بی فرهنگان مدعی تاج و تخت فرهنگ این کشور نیست. گویی که غرب گرایی، جنجال، دست دادن با فلان بازیگر زن و نادیده گرفتن عرف جامعه ای که در آن بزرگ شده اند به بخش جدایی ناپذیر زندگی بسیاری از هنرمندان ما بدل شده است.  

 

در جدیترین این اقدامات به اصطلاح فرهنگی و هنری وب‌سایت فرانسوی‌زبان «مادام لا فیگارو» کلیپی ویدئویی روی وب‌سایت خود قرار داد که در آن هفت بازیگر نامزد جایزه سزار، اسکار سینمای فرانسه، در حال برهنه شدن دیده می‌شوند. گلشیفته فراهانی یکی از این بازیگران است.  

در این کلیپ سیاه ‌و سفید که تصویری از آن نیز در صفحه فیس‌بوک گلشیفته فراهانی قرار داده شده این بازیگران در حال برهنه کردن نیم‌تنه بالایی خود دیده می‌شوند. مجله فیگارو عکس گلشیفته فراهانی را چندی بعد از این مجموعه حذف کرد و فیلم رسمی آن که در یوتیوب منتشر شده بود، مدتی در دسترس نبود. اما به راستی برخی از مدعیان هنر و فرهنگ تاریخی ما در سینما را چه شده است که با لبخندها و کف زدن های محافل غربی اینگونه حیا از کف می دهند و کارهایی انجام می دهندکه شخصیت شان را تا جایی پایین می آورند که با زنان و بازیگران بدکاره غربی مقایسه می شوند؟  

شوربختانه به جای آنکه هنرمنمان ما به عنوان الگو اخلاقی مطرح شوند و به مانند همکاران شرقی و غربی خود به ترویج الگوی جامعه خود در سطح جهان همت گمارند در روندی که حتی سینماگران و هنرمندان غربی نیز کم تر بدان تن می دهند این روزها فیلم های غیر اخلاقی شان بین مردم پخش می شود و حتی شنیده می شود که مجوز حضور بازیگران زن در فیلم های سینمای برخی رابطه های غیر اخلاقی با عوامل ساخت فیلم در سینما است… 

در سال 2011 نیز گلشیفته فراهانی در فیلم "جای اژدها" براحتی بازیگر مرد فیلم "دوگاری اسکات" را می بوسد و در تختخواب هتل با لباس خواب در کنار اومی خوابد و صحنه های نیمه برهنه وی با دوگاری اسکات که نقش دوست پسر وی را دارد، سکانس های دیگر فیلم را شکل داده اند. گرچه که شاید امثال گلشیفته ها با توجه به فرهنگی که نمایندگی اش را برعهده دارند برهنگی را بد ندانند و در قبال این اقدامات به مانند دختر مصری که چندی قبل تصاویر برهنه اش را در فیس بوک قرار داده بود مورد تحصین محافل غربی قرار گیرند اما این افراد باید آگاه باشند که از منظر غربی ها هر فرد عمر مفیدی دارد لذا با پایان بهره برداری ابزاری از آنان، در بهترین حالت اگر در فساد و تباهی قرق نشوند؛ سرنوشتی مشابه افرادی چون زهرا امیر ابراهیمی و شبنم طلوعی ها که این روزها نامی از آنان در عرصه هنر و سینمای این کشور نمی شنویم در انتظارشان خواهد بود. 

 

به قول فاضل نظری: 

از باغ می برند چراغانیت کنند
تا کاج جشنهای زمستانیت کنند
پوشانده اند صبح تو را ابرهای تار
با این بهانه که بارانیت کنند
ای گل گمان مکن به شب جشن می روی
شاید به خاک مرده ای ارزانیت کنند
یک نقطه بیش فرق رحیم و رجیم نیست
از نقطه ای بترس که شیطانیت کنند
آب طلب نکرده همیشه مراد نیست
گاهی بهانه ای است که قربانیت کنند

جدایی اصغر از اسلام

جدایی اصغر از اسلام

به گزارش رهاپرس فیلم ایرانی! “جدایی نادر از سیمین” ساخته اصغر فرهادی جایزه بهترین فیلم خارجی‌زبان ”گلدن گلوب”، که یکشنبه شب در شهر لس آنجلس برگزار شد، را دریافت کرد.

لیلا حاتمی، پیمان معادی، شهاب حسینی، ساره بیات، سارینا فرهادی، بابک کریمی و مریلا زارعی در فیلم جدایی نادر از سیمین ایفای نقش کرده اند. 

این فیلم برای گرفتن جایزه بهترین فیلم خارجی گلدن گلوب با فیلم های “در سرزمین خون و عسل” به کارگردانی آنجلینا جولی، “گل های جنگ” به کارگردانی ژانگ ییمو، “پسری با دوچرخه به کارگردانی”برادران داردن، و فیلم “پوستی که در آن زندگی می کنم”، به کارگردانی پدرو آلمودوار رقابت می کرد. 

اصغر فرهادی کارگردان فیلم جدایی نادر از سیمین که برای پیش اکران این فیلم به پاریس سفر کرده بود صحبتهای جدیدی را برای حمایت از آنچه جنبش سبز می نامدش بر زبان جاری ساخت! 

این کارگردان که ساخته اخیرش مورد توجه فتنه گران قرار گرفت در پایان جلسه پیش اکران جدایی نادر از سیمین و در جلسه پرسش و پاسخ در جواب سوال یکی از حاضرین پیرامون اتفاقات حول این فیلم گفت: اینجا پاریسه! ایران نیست، حرفت را راحت بزن، هر چی تو دلته بپرس! 

و فرد سوال کننده این بار راحت پرسید: نظرتان را میخواستم بپرسم راجع به حمایتی که جنبش سبز از فیلم شما کرد و فکر میکنید جنبش سبز در این زمان نیاز داشت که از فیلم شما حمایت کند؟
اصغر فرهادی که از سوال این مخاطب خوشحال شده بود، در پاسخ گفت: من فقط خیلی خوشحالم که جنبش سبز وجود دارد، همین برای من کافیست.

وی که فرصت را برای مطرح شدن دوباره و ایجاد حاشیه ای جدید مناسب دیده بود در ادامه افزود: 

 خواهش میکنم عظمت! جنبش سبز را در سطح فیلم هایی مثل فیلم های من پایین نیاورید.  

حتی اگر لطف میکنید و فکر میکنید که این فیلم عالی و فیلم خیلی خوبی است، جنبش سبز خیلی بزرگتر از آن است که درقالب چنین چیزهایی بگنجد!

فرهادی البته مشخص نکرد که جنبش سبز تا چه حد بزرگ است؟! اما وی پس از اعتراف به پائین بودن سطح فیلمش در پایان دستاویز خودش برای مطرح شدن را اینگونه بیان کرد:
"این جنبش سبز نیست که به ما نیاز دارد، این ما هستیم که به جنبش سبز محتاجیم!

پس از انتشار اخبار دریافت جایزه فرهادی در انجمن منتقدان آمریکایی، عکس‌های او هنگام دست دادن با «آنجلینا جولی» سوژه رسانه‌های مختلف شد. 

فرهادی با این کارش  که البته در گذشته هم در جشنواره فیلم برلین صورت گرفته بود نشان داد چیزی از عرف دیپلماتیک جمهوری اسلامی ایران نمی‌داند . تنها باعث آبرو ریزی شد

به هر حال «جدایی نادر از سیمین» نماینده رسمی سینمای ایران در اسکار محسوب می‌شود و می‌بایست نمایندگان کشورمان حتی اگر خود پایبند به مسائل شرعی نیستند، عرف پذیرفته دیپلماتیک کشور را رعایت کنند 

به عنوان یک ایرانی مسلمان کارش درست بود؟ 

جودی فاستر بازیگر منحرف که سابقه بازی در فیلمهای مستهجن هالیودیش زبانزد عام و خاص است با حرکتی که مخصوص طیف خاصی از منحرفین اخلاقی است سعی در جلب توجه دارد که متاسفانه با نگاه و رفتار تایید کننده کارگردانی که قرار است آبروی کشور اسلامی مان در مجامع بین المللی باشد روبروست.   

 

 اصغر جون در کنار جودی فاستر در جشن بعد از مراسم گلدن گلوب!!! 

 

  به نقل از وبلاگ :http://islam-hussain.blogfa.com 

           قضاوت با خودتان 

 

 

 

 اصغر فرهادی -  گلدن گلوب - پیمان معادی - جودی فاستر - آنجلینا جولی - مدونا - جدایی نادر از سیمین - اصغر فرهادی و جودی فاستر و آنجلینا جولی -اصغر فرهادی -  گلدن گلوب - پیمان معادی - جودی فاستر - آنجلینا جولی - مدونا - جدایی نادر از سیمین - اصغر فرهادی و جودی فاستر و آنجلینا جولی -   اصغر فرهادی -  گلدن گلوب - پیمان معادی - جودی فاستر - آنجلینا جولی - مدونا - جدایی نادر از سیمین - اصغر فرهادی و جودی فاستر و آنجلینا جولی -  

  اصغر فرهادی -  گلدن گلوب - پیمان معادی - جودی فاستر - آنجلینا جولی - مدونا - جدایی نادر از سیمین - اصغر فرهادی و جودی فاستر و آنجلینا جولی -  اصغر فرهادی -  گلدن گلوب - پیمان معادی - جودی فاستر - آنجلینا جولی - مدونا - جدایی نادر از سیمین - اصغر فرهادی و جودی فاستر و آنجلینا جولی -   اصغر فرهادی -  گلدن گلوب - پیمان معادی - جودی فاستر - آنجلینا جولی - مدونا - جدایی نادر از سیمین - اصغر فرهادی و جودی فاستر و آنجلینا جولی -  

اصغر و آنجلینا! دروغگوهایی که جایزه می برند!

میثم مهدیار  در وبلاگ هرمس نوشت:
فرهنگ، فلسفه و علوم اجتماعی، ایران، سینما و صدا و سیما

 

 

 جناب فرهادی در حال دست دادن با آنجلینا جولی بازیگر-کارگردان  

و ستاره بدنام و س.ک.س هالیوود)

انقلاب اسلامی در ایران به پیروزی رسیده و امواج آن تا قلب اروپا رفته بود.جمعیت مسلمانان در قلب اروپا در حال افزایش بود و با فروپاشی یوگوسلاوی، بوسنیایی های مسلمان در پی استقلال بودند.  

در آغاز قرن بیست و یکم و با تحریک پنهان اروپایی ها صرب ها وارد بوسنی شدند و با انگیزه پاکسازی نژادی از قتل و غارت و تجاوز و آدمخواری کم نگذاشتند. اما در این میان هیچ کدام از نهادهای بین المللی کاری نکردند.    

 

 گذاشتند تا صربها هر کاری می خواهند انجام دهند و در مقابل سربازان سازمان ملل ۸ هزار مسلمان به قتل رسیدندو بیش از ۳۰۰ هزار غیرنظامی کشته و هزاران زن مسلمان مورد تجاوز قرار گرفتند.  

وقتی کار از کار گذشت و صربها به اهداف مورد نظر خودشان و متمدنان قرن بیست و یکمی غربی رسیدند آمریکایی ها و غربی ها با تاخیری سه ساله با ژست میانجی گرایانه وارد میدان شدند و جنگ در ۱۹۹۵ به پایان رسید و حالا نوبت صربها بود که به عنوان جنایتکاران جنگی محاکمه شوند. بعد از آن هالیوود دست به کار شد و سعی کرد مثل همیشه با تحریف تاریخ نه چندان گذشته آمریکایی ها را مخالف صربها و منجی بوسنیایی ها نشان دهد.  

آخرین محصول این تحریف فیلم "خون و عسل " خانم آنجلینا جولی است . فیلمی که در آن یک زن مسلمان در میانه نسل کشی بوسنیایی های مسلمان عاشق یک سرباز صرب می شود و البته قرار است روایتی انسانی و صلح طلبانه! از این نسل کشی غربی های متمدن برای جهانیان به نمایش گذاشته شود. 

اما درایران مساله جور دیگری رقم خورده شد. 

 جنگ تحمیلی صدام علیه ایران با تحریک و کمک آمریکایی ها و با کمک میراژهای فرانسوی و تانکهای روسی و سلاحهای شیمیایی آلمان ها و دلارهای نفتی عربها به نتیجه نرسید و فرهنگ غنی ایثار و شجاعت و شهامت ایرانِ سرکش! را رامِ کابوهای غربی وحشی نکرد و ایران در مسیر استثمار جهانی غرب قرار نگرفت. 

 پس باید صحنه جنگ عوض می شد و این فرهنگ به یغما می رفت. یکی از این مسیرها تحقیر فرهنگ بومی با نگاههای شرق شناسانه و غربگرایانه بود.  

نگاههایی که در آنها ایرانیان ملتی تک رو!، خشونت طلب، دروغگو ، تنبل، دو رو، متملق و چاپلوس، بدبخت و بیچاره و هر صفت نا مربوط دیگری که فکر کنید، به حساب آمدند. تنها با له کردن این فرهنگ غنی و ریشه دار بود که می شد راه را برای تسلط دوباره غرب بر ایران باز کرد. برای همین پیاده نظام هژمونی غرب در علوم اجتماعی در ایران به راه افتاد و پرچمداری تخریب این فرهنگ را بر دوش گرفت.  

جامعه شناسی خودمانی، خلقیات ما ایرانیان ، فرهنگ سیاسی در ایران، استبداد زدگی ما ایرانیان و... ازنویسندگانی چون کاتوزیان و بشیریه و طباطبایی و... تنها عنوان تعدادی از این کتابها و مقالات هستند که به اصطلاح با روانشناسی اجتماعی ایرانیان منفی گرایی نسبت به فرهنگ ایرانی را در دستور کار خود قرار دادند تا توجیه عقلانی ! لازم برای مدرن شدن ایرانیان از نظر فرهنگی فراهم شود. 

فیلم های امثال فرهادی(از جمله ی فیلم اخیر و نیز درباره الی و چهارشنبه سوری) ، کاهانی ، کیارستمی و البته اکثر فیلمهای جشنواره ای سه دهه اخیر با انواع آروغ های روشنفکرانه شان این رسالت خطیر ! را در عرصه هنر سینمایی به کار گرفته اند تا ایران و ایرانی ها را دروغگو و... تعبیر و تفسیر کنند که دیگر جای زندگی نیست. 

 ملتی که حتی به پناهنده های عراقی ای که روزی روزگاری نه چندان گذشته فرزندانش را کشته بودند ولی اکنون بی پناه شده بودند، امان داد و از آنان مهمان نوازی کرد و چه بسیار است از این دست مولفه ها در فرهنگ ایرانی که البته خیلی ها به عمد نمی خواهند ببینند. 

و البته چه خوب هر دو این دروغگوها( آنجلینا جولی و اصغر فرهادی ) در یک جشنواره خارجی به هم رسیده اند! با ابن تفاوت که یکی سعی در سفیدنمایی گذشته تاریک خود دارد و دیگری بر عکس! به نظر من هیچ مقاله علمی و هیچ سخنرانی ای بهتر از این عکس نمی تواند عقبه و پیوندهای جریان روشنفکری ما را بهتر بنمایاند!


-------------

پ ن:



۱- فیلمهای فرهادی فیلمهای خوش ساختی است ولی یک پدیده را باید در کلیت آن مشاهده کرد

۲- مثل اینکه برخی دموکراتهای ما که اتفاقا با روایت فرهنگ و خلقیات ایرانی ها از منظر روشنفکرانی که در بالا ذکر خیرشون بود، شدیدا احساس همذات پنداری می کنند و از این یادداشت عصبانی شده اند! این دوستان دموکرات، آزاد اندیش، تسامح و تساهلی و... ۲ کار میتوانند بکنند: اول اینکه سعی کنند نشان بدهند که فاکتهایی که آوردم و روابطی که برقرار کرده ام نادرست بوده که به اینکار می گویند نقد! و دوم اینکه این صفحه را ببندند و زیاد خون نجس خودشون رو آلوده نکنند:) 

به نقل از جهان نیوز  

جناب فرهادی در مراسم گلدن گلوب جایزه خود را از مدونا خواننده فاسد و س.ک.س که رسما شیطان پرست نیز هست  در یافت می دارد!! انتخاب مدونا برای دادن جایزه فرهادی نیز جای تامل بسیار دارد...کسانی که با سوایق و گرایشات تند این خواننده فاسد آشنا هستند کاملا متوجه می شوند!!

نامه عباس معروفی به گلشیفته فراهانی!

عباس معروفی، در واکنش به جنجال رسانه‌ای اخیر بر سر انتشار عکس و ویدئوکلیپی از گلشیفته فراهانی نامه‌ای خطاب به او نوشته و آن را برای انتشار در اختیار رادیوفردا گذاشته است. خانم فراهانی هفته گذشته با انتشار این عکس در ضمیمه هفتگی مجله فرانسوی فیگارو برای جامعه ایرانی جنجال‌آفرین شد!  

 

هنرمند زیبا و برجسته ایرانخانم گلشیفته فراهانی عزیز 

من هم مثل بقیه خبر را خواندم و همه چیز را دیدم. خبر بسیار ساده است: ژان موندینو، عکاس سرشناس فرانسوی، از شانزده بازیگر جوانی که نام‌شان برای نامزدی بخش بهترین "بازیگر مستعد" جوایز سینمایی سزار مطرح شده، عکس‌هایی گرفته که در نوع خود تازه نیست، اما همچون قرار گرفتن نُت‌های کوچولو در کنار همدیگر، صدای تازه‌ای از آن برخاسته است.  

همچنین فیلم کوتاهی برای مراسم سزار ساخته شده که بازیگران مطرح جوان را در حال برهنه شدن نشان می‌دهد. این فیلم حامل پیامی والا و انسانی و مهم است با چنین مضمونی: «به من نگاه کن... در این لحظه برهنه‌ام، رها از بند تن و روان... هنر من نقش بازی کردن است... تو به من اعتبار می‌بخشی... من به رویاهای تو جان می‌بخشم... احساسات لطیف تو را برمی‌انگیزم... با اشک و لبخند...»  

بعد البته مجله فیگارو عکس گلشیفته فراهانی را از این مجموعه حذف کرد و فیلم رسمی آن که در یوتیوب منتشر شده بود، مدتی غیر قابل دسترسی بود . 

واکنش‌های مثبت و منفی به انتشار این عکس بسیار چشمگیر بود. در بسیاری از این نظرها کاربران ضمن دفاع از این عمل گلشیفته فراهانی، کار او را شجاعانه خواندند. در مقابل مخالفان نیز برهنه شدن گلشیفته فراهانی در مقابل دوربین را عملی ناپسند بر شمردند و آن را مغایر با ارزش‌های زن، جامعه اسلامی، جنبش سبز، هنرمندان ایرانی و غیره دانستند.این دو روز هر آن چه نمی‌بایست می‌خواندم و می‌شنیدم در فیس‌بوک و سایت‌های خبری دیدم و خواندم و حیرت کردم از جامعه‌ای که تیراژ نشریات زردش هزار برابر بالاتر از تیراژ یک نشریه هنری است.

هر کس از یک دریچه به ماجرا خیره شد و آن را مورد تفسیر و تحلیل قرار داد. موافق، مخالف، ممتنع، اما کسی به این نپرداخت که شما هنرپیشه‌اید. این هم نقشی بود از یک هنرپیشه مثل بقیه نقش‌هاش. چه فرقی دارد خانم فراهانی که چه نقشی بازی کنید، مهم این است که نقش را دربیاورید.  

اگر از پس یک نقش برنیایید این حق را به عنوان یک تئاتری یا نویسنده دارم که کارتان را نقد کنم، اما پرداختن به مسائل اخلاقی و ایدئولوژیکی و دینی و سیاسی و سلیقه‌ای به من مربوط نیست. به هیچ کس مربوط نیست.

راستش من از چادر بدم می‌آید، اما هرگز نقش‌هایی که شما با چادر بازی کردید مرا آزار نداد. چون بازیگر هستید و این ذات حرفه بازیگری است. کارگردان به شما می‌گوید در این فیلم یا تئاتر فلان نقش را بازی کن، این لباس توست، این دیالوگ‌های توست، و این هم نقش تو.

فیلمنامه را می‌خوانی، حس می‌گیری، در قالب نقش فرو می‌روی، می‌شوی آن دیگری.

دیگر به کسی مربوط نیست که این وسط چه بلایی سرت می‌آید، به هیچ کس مربوط نیست که ویوین لی، همان اسکارلت دوست‌داشتنی به خاطر بازی در فیلم «اتوبوسی به نام هوس» چقدر از عمرش را در آسایشگاه روانی گذراند.

تماشاچی در تاریکی نشسته فقط تحسین می‌کند و سوت می‌زند و بعد به خانه‌اش می‌رود. و اصلاً اهمیت ندارد که یک رمان‌نویس چه بلایی سر جسم و جانش می‌آید تا یک رمان را تمام کند.  مردم می‌خوانند و نظر می‌دهند و بعد به خانه‌شان می‌روند.

اما حالا این نقش تازه و کوتاه شما به همه مربوط شده، و هرکس از زاویه‌ای ماجرا را تحلیل و تفسیر می‌کند، بی آن که از بدبختی‌های این حرفه کوچک‌ترین اطلاعی داشته باشد.

می‌شناسم زنانی را که از چادر متنفرند ولی نسبت به بازی شما در این فیلم کوتاه، واکنش خاله‌زنکی نشان داده‌اند و برهنه شدن شما را توهین دانسته‌اند.

نیمی از دهه شصتی‌ها حتا وجدان‌شان را زیر پا می‌گذارند تا از لذت تن عقب نمانند، حالا یکباره گلشیفته را از جنبش سبز اخراج می‌کنند؟ مگر گلشیفته طلایه‌دار شما نیست برای آزادی تن؟ آن هم آزادی تنی که در اختیار صاحبش است، نه در اختیار یک ایدئولوژی که این تن را زیر بازجویی و فشار و شکنجه و تجاوز له و نابود کند. 

بدترین‌شان کسانی بودند که همزمان با دستگیر شدن پرستو دوکوهکی عزیز، به شما خرده گرفتند که «در زمانی که پرستو در زندان زیر فشار بازجویی است...» وای بر ما! انگار گلشیفته باعث زندانی شدن پرستو یا مرضیه بوده است.

عده‌ای هم یک مخلوط سیاسی هنری درست کردند که «گلشیفته را رها کنید! پرستو و مرضیه زیر ضرب عقده‌های جنسی بازجوهای اوین مانده‌اند!»

تماشای هنر الزام مبارزه را کم نمی‌کند. یا به عبارتی دیگر، مبارزه کردن و قربانی دادن لزوماً به تعطیلی هنر نمی‌انجامد. همچنان که برنده شدن فیلم "جدایی نادر از سیمین" دخلی به دستگیر شدن پرستو و مرضیه و شیوا و دیگران ندارد. چرا جامعه من یک مخلوط‌کن مزخرف گذاشته جلوش و هر خبری آمد می‌ریزد توی آن و همش می‌زند؟ چقدر این جامعه معجون افلاطون می‌نوشد؟  

چرا نمی‌تواند خبر زلزله را از خبر اسکار گرفتن‌مان تفکیک کند؟ چرا هر چیزی را به چیزی دیگر وصل می‌کند؟ و آن یکی می‌گوید: «هنرپیشه فیلم اصغر فرهادی لخت شد.» این جنایت است در حق گلشیفته و فرهادی و جامعه هنری.

اگر قرار باشد هر انسانی نقشی را که برایش تعیین کرده‌اند نپذیرد، و نقش خودش را بازی کند، خب بروید سخنرانی هیتلر و خامنه‌ای و صدام حسین و سیاستمداران دیگر را تماشا کنید، ببینید ریا و تزویر و دروغ را. بروید پای سخنان وزیران کج و کوله این سی سال وزارت ارشاد و دلایل سانسورچی بودن‌شان را از زبان خودشان بشنوید.

چرا آمده‌اید سراغ هنر؟ چرا می‌خواهید رمان بخوانید؟ چرا پا به سینما و تئاتر گذاشته‌اید؟ دنیای هنر، دنیای تخیل ماست، دنیای آرزوهای ماست برای خوشبخت‌تر زیستن آدم‌ها، برای به نقد کشیدن جامعه و شخصیت‌هاش، برای بازسازی سرگذشت‌های دیگر تا مردم خود را با ما همزاد بپندارند.

دنیای هنر، دنیای بی‌مرز شدن رویا و تخیل و واقعیت و افسانه است، فیگورهای ما همه در ذهن ما آفریده می‌شوند و بر صفحه کاغذ یا صحنه نمایش شکل می‌گیرند. شوربختانه سیاستمداران به ویژه دیکتاتورها عاشق فیگورهای رویا و تخیل ما می‌شوند و آن گاه به رویای ما تجاوز می‌کنند؛ چه در کلام و چه در عمل. این هرگز قابل بخشش نیست، و آنها جامعه را به ورطه‌ای می‌کشانند که دیر یا زود باید بابت این کج‌فهمی هزینه‌های سنگین بپردازد.

گلشیفته عزیز

کاری که شما کردید کار حرفه‌ای شما بود، و بسیار قشنگ و موجز در بین بقیه هنرپیشگان درخشیدید، و آن حیای ایرانی را در حین رفتارتان به ما نشان دادید. من به عنوان یک همکار برای این بازی به شما تبریک می‌گویم و از شما حمایت می‌کنم. می‌خواهم بگویم خوشحال باشید، کاری مهم انجام داده‌اید که جامعه هنری بعدها به شما افتخار خواهد کرد.

اسم من عباس معروفی است، با تمام طول و عرض و قد و قواره‌اش، حالا محکم کنار شما می‌ایستد تا هرگز احساس تنهایی و نومیدی به خودتان راه ندهید. نقش‌های‌تان را همیشه دوست دارم.

با احترام
عباس معروفی 

-------------------------------------------------------------- ................ 

پی نوشت: 

جناب معروفی با این استدلال تان معروف تر شدید! 

من قبلا فقط اسمتون رو شنیده بودم...اما خدا رو شکر الان با دیدگاههاتون هم آشنا شدم! 

جناب معروفی بزرگ!

هنر یک ابزار است! وسیله است...هدف نیست...وسیله ای در اختیار انسان برای نشان دادن ارزشها،ایده ها،فرهنگها و...!

ساده تر می گم: هنر مثل یه چاقوئه! هم میشه باهاش هندونه برید و خورد هم می شه  باهاش یه نفر رو کشت! حالا نمی شه گفت چون چاقوئه  پس هر دو کار درسته (هم هندونه خوردن هم کشتن!) 

عباس آقا!

اینکه میگن به کسی مربوط نسیت یه حرف کاملا نابخردانه است!

شما وقتی توی این مملکت بزرگ شدی..بالنده شدی...پا گرفتی و معروف شدی..دیگه متنعلق به خودت نیستی..نماینده یه جامعه محسوب می شی!

چه بخوای چه نخوای!  جهانیان به تو به عنوان نماینده این ملت نگاه می کنن!

حق نداری کاری بکنی که احساسات این مردم رو جریحه دار کنی! به هیچ وجه چنین حقی نداری!  این یک قاعده بسیار عقلی و مبرهنه! 

جناب عباس آقای معروفی خوب بود گفتی از چادر متنفری! و الا اصلا معلوم نبود!

متاسفانه مشکل تاریک اندیشانی مثل شما این حرفها نیست!  

دنیاست...دنیا! 

جناب معروفی!

می دونی آزادی یعنی چی؟ بخدا نمی دونی!!!!!

خود کلمه آزادی محدود کننده آزادی است!!  خود کلمه آزادی ضد آزادی است!

فرض کن من و تو توی یه اتاق 12 متری ساکن هستیم و هر دو آزاد!   عقلا و منطقا 6 متر ماله منه 6 متر ماله شما..درسته! حالا شما که طرفدار آزادی هستی آیا اجازه می دی من به 6 متر شما تجاوز کنم! نه اجازه نمی دی! اما خوب  اگه اجازه ندی من تورو متهم خواهم کرد که ضد آزادی هست! چون اجازه نمی دی من هر کاری دلم می خواد بکنم!!  

پیشنهاد می کنم یا در خصوص مسایلی که تخصص ندارید اظهارنظر نکنید یا اگه می خواین افاضاتی داشته باشید اندکی از دینیای زیبای تخیلات شاعرانه خارج بشید و در سایر مسائل هم غور کنید! 

اگه مثالهامو ساده گفتم خواستم بعدا تفسیر دیگه ازشون ندهید! 

عباس جون!

خسته نباشی 

--------------------------------------------  

متنفرم از کسانی که آروغ روشنفکری می زنند 

 اما بویی از هنر نبرده اند! 

قابل ذکر است که اقدام اخیر گلشیفته فراهانی در انتشار عکس کاملا برهنه خود اقدام تازه و عجیبی نیست...ایشان قبلا هم در فرانسه عکس بدون حجاب خود را در اختیار مجله س.ک.س ووگ نیز قرار داده بود 

با عذرخواهی فراوان از خوانندگان فهیم و ارجمند در ادامه عکس برخی از فعالیتهای اخیر ایشان را در خارج از کشور قرار می دهم...تصاویری که در فضای اینترنت بسیار فراوان هستند! 

 

 

 

 

 

 

 

 گلشیفته فراهانی - فراهانی -گلشیفته - عباس معروفی - نامه عباس معروفی - golshifte farahani - farahani - golshifteh - عکس برهنه گلشیفته فراهانی - عکس لخت گلشیفته - فیگارو -  مجله لوفیگارو - گلشیفته فراهانی - فراهانی -گلشیفته - عباس معروفی - نامه عباس معروفی - golshifte farahani - farahani - golshifteh - عکس برهنه گلشیفته فراهانی - عکس لخت گلشیفته - فیگارو -  مجله لوفیگارو -  گلشیفته فراهانی - فراهانی -گلشیفته - عباس معروفی - نامه عباس معروفی - golshifte farahani - farahani - golshifteh - عکس برهنه گلشیفته فراهانی - عکس لخت گلشیفته - فیگارو -  مجله لوفیگارو -  گلشیفته فراهانی - فراهانی -گلشیفته - عباس معروفی - نامه عباس معروفی - golshifte farahani - farahani - golshifteh - عکس برهنه گلشیفته فراهانی - عکس لخت گلشیفته - فیگارو -  مجله لوفیگارو -  گلشیفته فراهانی - فراهانی -گلشیفته - عباس معروفی - نامه عباس معروفی - golshifte farahani - farahani - golshifteh - عکس برهنه گلشیفته فراهانی - عکس لخت گلشیفته - فیگارو -  مجله لوفیگارو -

بیانیه تعدادی از رسانه ها در حمایت از انحلال خانه سینما

 

امضا کنندگان این بیانه با تاکید بر پیگیری جدی مطالبات رهبر معظم انقلاب اسلامی نسبت به رویکرد انقلابی با حفظ هویت ملی در سینما، از اقدام انقلابی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی حمایت خود را اعلام می دارند.

"عماریون"- پس از حمایت هشت صنف سینمایی در حمایت از اقدام وزارت ارشاد در انحلال خانه سینما، اهالی رسانه نیز حمایت قاطع خود را از این اقدام انقلابی وزیر ارشاد اعلام کردند.

 تعدادی از رسانه‌ها و سایت‌های خبری در حمایت از انحلال خانه سینما بیانیه‌ای صادر کردند.

متن این بیانیه بدین شرح می باشد: 

                                                  بسم الله الرحمن الرحیم 

«صبغة الله ومن احسن من الله صبغة ونحن له عابدون»

تنها رنگ خدایى را بپذیرید. چه رنگى از رنگ خدایى بهتر است؟ و ما منحصرا او را پرستش مى کنیم. (بقره- آیه 138) 

خبر انحلال خانه سینما از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در واپسین روزهای هفته گذشته بازتاب های مختلفی را در پی داشت. متاسفانه در میان این سیل بازتاب ها شاهد عقده گشائی های سخیفی نسبت به نظام اسلامی و دولت بودیم که نشان از آتش زیر خاکستر به ظاهر آرام داشت. 

مسئله انحلال خانه سینما به معنای تعطیلی سینما نبود که اگر چنین تصور شود، با تمام تلاش های جمهوری اسلامی در طول سه دهه برپائی جشنواره بین المللی فجر که هر ساله رو به بهبود است می توان خلاف آن را ثابت نمود. 

بلکه مسئله انحلال تشکلی است که نه تنها به وظیفه اصلی خود که رسیدگی به امور صنفی سینما گران و بهبود کیفی و کمی سطح سینمای پایبند به فرهنگ و مذهب و ملیت ماست، نمی رسد. بلکه در کمال بی انصافی حامی و مدافع مخالفان و معاندان این مرز و بوم شده است. 

ای کاش اهالی خانه سینما منصف می بودند و همانطور که توجهی به انقلاب و سینماگران انقلابی ندارند، به همان تناسب هم فضا برای بروز و ظهور اندیشه و رویکرد های معارض با انقلاب اسلامی ایجاد نمی کردند.  

 همانطور که رهبر حکیم و فرزانه انقلاب در دیدار با هنرمندان سینما و تلویزیون در تیرماه سال گذشته فرمودند:  

 " هنر نمایشى - بخش سریال و فیلم - امروز براى ما از همیشه مهم‌تر است. من به هیچ وجه یک نگاه مسامحى و گذرا و بارى به هر جهتى نسبت به تلویزیون ندارم. هنرهاى نمایشى خیلى مهمند؛ ابعاد تأثیرگذارى و فرهنگ‌سازى هنرهاى نمایشى خیلى وسیع است و امروز ما به عنوان یک ملتى که چون زنده است، چون حرف دارد، چون احساس هویت و وجود میکند، پس دشمن‌هاى بزرگى هم دارد، مواجهیم با دشمنى‌هائى از راه‌هاى مختلف، به شیوه‌های مختلف و از جمله به شیوه‌ى استفاده‌هاى هنرى و بیش از همه، هنر نمایش." 

اگر دست انقلاب را در این مسیر پر فراز و نشیب مبارزه با استکبار جهانی نمی گیرید، لااقل پای انقلاب را نگیرند و سنگ راه نشوید. 

چگونه انتظار دارید که حاکمیت تنها تماشاگر باشد و در حالیکه مشکلات صنفی اهالی نجیب سینما بیداد می کند و شما را در حال برگزاری جشن ها و گردهمایی های آن‌چنانی ببیند و دم بر نیاورد؟ 

جشن ها و گردهمایی هایی که با حضور عده ای خاص که غالباً ساکن مناطق خاصی از تهران هستند و خود را نماینده کل سینمای کشور دانسته و خود را منعکس کننده تمام دغدغه های ملت شریف ایران در سینما می دانند! 

مردم ایران همانانی هستند که در حمایت از این نظام مقدس در سی انتخابات برگزار شده در کشور حاضر بودند و در سرما و گرما در صحنه ها حاضر بودند و عزیزان‌شان را در راه دفاع از این انقلاب تقدیم کرده اند. لطفا نگاهی به رفتار و آثار خود بیاندازید تا ببینید که تا چه حد از این مردم و دغدغه های آنها فاصله دارید؟ 

ای کاش به بیانات رهبر معظم انقلاب توجهی می کردید و لاقل به منافع ملی پایبند می بودید. منافع امروز ما چیزی جدای از انقلاب اسلامی نیست و اگر حامی انقلاب و ملت نیستید، پس لطفا روبروی آنها نایستید و فرصت خدمت به 

اهالی سینما را از دیگران که قصد بهبود سینمای هم رنگ با فرهنگ و مذهب این ملت را دارند، دریغ نکنید. 

امضا کنندگان این بیانه با تاکید بر پیگیری جدی مطالبات رهبر معظم انقلاب اسلامی نسبت به رویکرد انقلابی با حفظ هویت ملی در سینما، از اقدام انقلابی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی حمایت خود را اعلام می دارند. 

والسلام من اتبع الهدی 

این بیانیه تاکنون به امضای این خبرگزاری ها و سایت های خبری رسیده است: 

رجانیوز - مشرق - بولتن نیوز - خبرگزاری رسا - خبرگزاری شبستان - خبرنامه دانشجویان ایران - خبرگزاری دانشجو - شبکه خبری سینمای ایران - صراط - بی‌باک - 598 - شیعه آنلاین - البرز نیوز - آتی‌نیوز - تعامل - عماریون - افق‌ نیوز - ندای انقلاب - صداقت نیوز - کاج نیوز - همراهان نیوز - موسسه اطلاع رسانی تبیان - هنر نیوز